امام صادق (ع) فرمود: هرگز رسول خدا (ص) سائلی را منع نکرد؛ اگر چیزی داشت، به وی می داد و اگر نداشت می فرمود: خدا آن را می آورد.
اهل بیت (ع) فرموده اند: ما به غیر مستحق چیزی می دهیم تا مبادا مستحقی را رد کنیم.
امام صادق (ع) فرمود: کسی که درخواست سائلی را رد می کند، اگر از پیامد منع خود آگاه بود، هرگز سائلی را رد نمی کرد.
رسول خدا (ص) فرمود: سائل را با بذل اندک یا با نرمی و رحمت بازگردانید، چرا که کسی نزد شما و به در خانه های شما می آید که نه انسان است و نه جن و به این مظور می آید تا ببیند که شما در برابر نعمت های خداداد چه می کنید.
امیر مؤمنان (ع) فرمود: مسکین فرستاده خداست [تا توانگر بی نیاز را بیازماید]، پس اگر وی نیازمند را رد کرد خدا را مردود داشته و اگر به او عطا کرد، عطایش به خداست.
امام باقر (ع) فرمود: اگر درخواست شونده می دانست در بخشش چه پاداشی است، هرگز کسی سائلی را رد نمی کرد.
ادب برخورد با سائل
تکریم سائل: هرگاه نیازمندی برای رفع نیازش نزد امیر مؤمنان علی (ع) می آمد به وی می فرمود: آن را بر زمین بنویس، زیرا کراهت دارم شرم درخواست را در سیمای سائل ببینم.
بخشش بی واسطه: امام صادق (ع) فرمود: پدرم گاهی سائلان را می آزمود تا قانع را از غیر آن باز شناسد و هرگاه هنگام قربانی سائلی می آمد ابتدا سر حیوان را به وی می داد؛ اگر می پذیرفت، می فرمود: آن را بگذار و از گوشت آن به وی می داد و اگر نمی پذیرفت، چیزی به وی نمی داد.
درخواست دعا از سائل: امام زین العابدین (ع) فرمود: دعای فقیر [برای بخشنده] رد نمی شود، از این رو امام (ع) به خادمش می فرمود: هرگاه به سائل چیزی دادی، از او دعای خیر بخواه.
امام صادق (ص) می فرمود: مستحب است بیمار با دست خود به سائل بدهد و از او بخواهد تا برایش دعا کند.
بوسیدن دستی که دعا کرد: امیر مؤمنان (ع) فرمود: بخشنده به سائل دست خود را ببوسد، زیرا خدا صدقه را پیش از آن که به دست فقیر برسد دریافت می کند، چرا که صدقات را خدا در می یابد.